STATARIA Fabula

STATARIA Fabula

Iul. Caes. Scaligero sedatior est et minus negotiosa, quales Hecyra et Asinaria, in quibus non ita discurritur, ut in Adelphis, Poetic. l. 1. c. 7. Quo respiciens Cicero in Bruto, Volo emm, inquit, ut in Scena, sic etiam in Foro, non eos modo laudari, qui celeri motu et difficili utantur; sed eos etiam quos Statarios appellant, quorum sit illa simplex in agendo veritas non modesta. Et l. 4. Ep. 15. ad Attic. Dedit Antiphonti (Actori ludis scenicis) operam: is erat ante manumissus, quam productus, ne diutius pendens, palman tulit, sed nihil tam pusillum, nihil tam sine voce, nihil tam verum. H. e. in quo non multa, ac pene nulla ὑπόκρισις. Ibidem statarius et sermonis plenus orator: sicut statarius miles, apud Livium l. 9. c. 19. hostis statarius, apud eund. l. 22. cuius erat ςταδίη ὑσμίνη, stataria pugna, vel congressio: statarius lixa, apud Latinum Pacatum Panegyr. statarium prandium, in Panegyrico Mamertini c. 11. etc. Vide Io. Frid. Gronov. Observation. l. 4. c. 7. Quibus adde stataria Poemata, Graecis ςτάσιμα dicta, de quibus idem Scaliger ubi supra c. 44. A membris quoque (Carmina) variata. Nam quaedam erant simplicia, μονόκολα icirco dicta et μονόςτροφα aut ςτάσιμα. Quippe in Choris Bacchicis circularibus, aut semper ad eundem motum convertebantur, neque revertebantur, haec erant μονόςτροφα. Aut stabant immobiles: ea ςτάσιμα. talis prima ode Horatiana. In aliis crant duo membra, aut tria, aut plura.